VAHŞİ KEDİ TÜRLERİ

---

 Panthera cinsindeki büyük kedilerden biridir ve kedigiller (Felidae) ailesinin bir üyesidir. Yaygın olarak kullanılan Afrika aslanı topluca Afrika'daki birkaç alttürü belirtir. Bazı erkek aslanlar 330 kg ağırlığı aşmaktadır.[2] Vahşi aslanlar şu anda Sahra Altı Afrika'da ve Hindistan'da(Nesli tehlikede olan hayvanların bulunduğu Gir Millî Parkı'nda) yaşamaktadır. Antik tarihi zamanlarda, Kuzey Afrika dahil olmak üzere Afrika'nın büyük bölümünde, Yunanistan ve Balkanlar'dan Hindistan'a kadar Avrasya'da etkin olarak yaşamaktaydılar. Yaklaşık 10.000 yıl önceki geç dönem Buzul Çağı'nda (Pleistosende), aslan insanlardan sonra en yaygın kara memelisiydi: Mağara aslanı (Panthera leo spelaea) Kuzey ve Batı Avrupa'da, Amerika aslanı (Panthera leo atrox) ise Amerika'da Yukon ile Peru civarında yaşıyordu.[3] Aslan, Dünya Doğa ve Doğal Kaynakları Koruma Birliği (IUCN) tarafından savunmasız bir tür olarak sınıflandırılmıştır ve yirminci yüzyılın ikinci yarısında 20 yılda Afrika'daki aslan nüfusunda % 30-50 aralığında önemli bir nüfus azalması görülmüştür.[4] Nüfuslarının azalmasının nedeni tam olarak anlaşılmasa da, yaşam alanlarının işgal edilmesi ve insanlar tarafından zarar görmeleri en başlıca sebepler olarak ön görülmektedir. Afrika'da, özellikle Batı Afrika aslanı nüfusu tehlike altındadır. 

The lion (Panthera leo) is a species in the family Felidae and a member of the genus Panthera. It has a muscular, deep-chested body, short, rounded head, round ears, and a hairy tuft at the end of its tail. It is sexually dimorphic; adult male lions have a prominent mane. With a typical head-to-body length of 184–208 cm (72–82 in) they are larger than females at 160–184 cm (63–72 in). It is a social species, forming groups called prides. A lion pride consists of a few adult males, related females and cubs. Groups of female lions usually hunt together, preying mostly on large ungulates. The lion is an apex and keystone predator; although some lions scavenge when opportunities occur and have been known to hunt humans, the species typically does not. 

Kaplan (Panthera tigris), kedigiller (Felidae) familyasından etçil bir memeli hayvan türü ve büyük kediler ailesinin dört üyesinden biridir. Panthera cinsinin en büyük kedisidir. Turuncu-kahverengi renge sahip kürkünün üzerindeki, koyu dikey çizgileri ile kolayca tanınabilir. Genellikle geyik ve yaban domuzu gibi toynaklıları avlayan bir süper avcıdır. Bölgeseldir ve genellikle yalnız ama sosyal bir avcıdır, yavruların yetiştirilmesi ve avlanmayı öğrenebilmesi için geniş bitişik yaşam alanlarına ihtiyaç duyarlar. Kaplan yavruları, bağımsız bir birey olmadan ve kendi yaşam alanlarını kurmak için ayrılmadan önce, anneleriyle yaklaşık iki yıl kalırlar. 

The tiger (Panthera tigris) is the largest extant cat species and a member of the genus Panthera. It is most recognisable for its dark vertical stripes on orange-brown fur with a lighter underside. It is an apex predator, primarily preying on ungulates such as deer and wild boar. It is territorial and generally a solitary but social predator, requiring large contiguous areas of habitat, which support its requirements for prey and rearing of its offspring. Tiger cubs stay with their mother for about two years, before they become independent and leave their mother's home range to establish their own.

The tiger once ranged widely from the Eastern Anatolia Region in the west to the Amur River basin, and in the south from the foothills of the Himalayas to Bali in the Sunda islands. Since the early 20th century, tiger populations have lost at least 93% of their historic range and have been extirpated in Western and Central Asia, from the islands of Java and Bali, and in large areas of Southeast and South Asia and China. Today's tiger range is fragmented, stretching from Siberian temperate forests to subtropical and tropical forests on the Indian subcontinent and Sumatra.

Pars, aslan, kaplan ve jaguar gibi büyük kedilerin içinde en büyük dördüncü (kaplan, aslan ve jaguardan sonra) cüsseli olanıdır. Erkek parsın boyu yaşadığı bölgeye değişmekle birlikte ortalama 90 santimetre olan kuyruk dahil 2,40 metreye kadar olabilir. Ağırlığı 90 kiloya erişebilir. Erkekler dişilerden %20-%40 kadar daha büyük olabilir. Diğer büyük kedilere göre uzun gövdesine göre daha kısa bacaklara sahiptir. Büyük kedilerin içinde en iyi ağaca tırmanabilen türdür. Geniş pençelerinde sivri ve keskin tırnakları, kısa ve toparlak kulakları, göz alıcı parlaklıkta kısa tüylü postu vardır. Post rengi ve tüy uzunluğu yaşam alanına göre değişmekle beraber, parlak sarımsı kahverengiden koyu sarımsı pas rengine kadar farklılık gösterebilir. Üstünde siyah benekler bulunur.

Birçok kişi parsı jaguar ile karıştırır. Jaguardan farklı olarak beneklerinin içlerinde siyahlık bulunmaz. Çene ve kafa yapıları da jaguara göre daha küçüktür. Boğazlarının altında siyah noktalardan oluşan kolye benzeri çizgi vardır. Alt kısımları beyazdır. Gövdesinin üçte ikisi kadar da kuyrukları vardır. Postlarının üstündeki siyah benekleri, yapraklar arasında daha kolay kamufle olarak sezdirmeden avına yaklaşmasını sağlar. Postunun üstündeki benekler, insanların parmak izi gibi her bireyde farklılık gösterir. Parslarda melanistik siyah renkli olanlara da rastlanır. Siyah renkli olanlarına panter denildiği de olur. Bilim adamları önceleri siyah renkli parsları farklı bir tür olarak tanımlamalarına rağmen, sonradan farklı bir tür olmadığına karar vermişlerdir. Siyah renkli parsların postlarına bakıldığında belirsiz de olsa benekler görülebilir. Kardeş yavrulardan biri normal renkte olurken diğeri siyah olabilir. Çekingen ve ihtiyatlıdır. Duyuları çok kuvvetlidir. Bu özelliklerinin yanında avladıkları avları bazen sırtlan sürülerine kaptırırlar.

Jaguar (Panthera onca), kedigiller (Felidae) familyasından ve Panthera cinsinin dört büyük kedisinden biri olan bir Yeni Dünya memelisidir. Diğer üç büyük kedi, Eski Dünya’nın kaplan, aslan ve parstır. Kaplan ve aslandan sonra en büyük üçüncü kedi olan jaguar Batı Yarımküresinin en büyük ve en güçlü kedisidir. Jaguar günümüzde Meksika’dan (bazen ABD’nin güneybatısında da görülebilir) Orta Amerika’ya ve Paraguay’ın güneyi ile kuzey Arjantin’e kadar dağılan bir alanda bulunmaktadır.

Benekli kedi, fiziksel olarak daha çok parsa benzese de daha güçlü yapısı, davranışsal ve habitat özellikleri ile kaplana daha yakındır. Tercih ettiği habitat cengel olsa da, ormanlık araziden açık araziye kadar çeşitli alanlarda yaşar. Genel olarak su kenarlarında bulunur ve kaplan gibi yüzmekten hoşlanan kediler olarak dikkat çekerler.

Jaguar genel olarak yalnız dolaşan, avını izleyip pusuya düşüren bir avcıdır ve avını seçerken fırsatçı davranır. Aynı zamanda ekosistemi dengelemek ve av türlerinin nüfuslarını kontrol altında tutmak konusunda önemli rol oynayan hem süper hem de kilittaşı avcıdır. Jaguar, diğer kedilere göre bile oldukça kuvvetli bir çeneye sahiptir.Kuvvetli çenesi sayesinde zırhlı sürüngenlerin kabuklarını deler ve memeliler arasında sıradışı olan bir öldürme yöntemi kullanır. Beyne ölümcül darbeyi indirmek için doğrudan avının kafatasını iki kulağının arasından ısırır.

Jaguar güçlü kaslara sahip bir hayvandır. Vücut ölçüleri önemli değişiklikler gösterir. Ağırlığı genellikle 56–96 kilogram arasında dolaşsa da 131–151 kilogram gelen daha iri jaguarlarla (dişi aslan ve kaplanların ortalama ağırlığına erişir) 36 kilogram gelen daha küçük jaguarlar da kaydedilmiştir. Dişiler genelde erkeklerden %10–20 daha küçüktür. Kedinin boyu 1,62–1,83 metre arasında değişir ve bu boya kuyruk 75 santimetre daha ekler. Omuz yükseklikleri 67–76 santimetre arasındadır .

Dış görünümü ile vaşağa çok benzeyip Step vaşağı, Mısır vaşağı gibi adlarla da anılmış olsa da daha sonraları moleküler DNA çalışmaları ile, tamamen farklı bir tür olup Afrika altın kedisi ve Serval ile yakın akraba olduğu gösterilmiştir.

Orta Asya, Ortadoğu ve Afrika'da yaşar. Asya ve Kuzey Afrika'da sayısı azalmakta ve soyu tehlikede türler arasında kabul edilmekte iken Orta ve Güney Afrika'da tehlike görülmemektedir. Türkiye'de Güney Toroslar, Konya Havzası ve Güneydoğu Anadolu'da yaşadığı sanılan Caracal caracal, Türkiye'de ilk olarak 2002 yılında biyolog Batur Avgan tarafından görüntülenmiştir.

ÖZELLİKLERİ 

Ortalama ağırlıkları erkeklerde 12–18 kg, dişilerde ise 8–13 kg arasındadır. Omuz yükseklikleri 40–50 cm, vücut uzunlukları 75–90 cm'dir. Bunun dışında 30–35 cm uzunluğunda bir kuyruğa sahiptir. Karakulak'ın kuyruğunun üst kısmında etrafında beyaz tüylerden oluşmuş püskül bulunan siyah bir çizgi vardır. Rengi genelde kahverengi tondadır ve üzerinde gri ya da beyaz benekler bulunur. Karakulağın kulaklarının ucunda sivri tüy kümecikleri vardır. Kulaklarının üst kısmının kenarları siyah tüylüdür. 

Karakulakların sırt kısımları kırmızımsı kahverengi; boyun, karın ve bacaklarının iç kısmıysa beyaz renktedir. Ağızlarının kenarlarında geniş siyah bir benek bulunur. Gözlerinden burunlarına kadar siyah bir çizgi uzanır. Gözlerinin çevresi beyaz renktedir. Kulakları vaşaklarınkine benzer şekilde yukarı doğru uzayan yapıdadır. Kulaklarının ucunda siyah püsküle benzeyen tüyler bulunur. Bacakları hayli uzundur. 

Karakulaklar genellikle kayalık alanlar, yamaçlar, bozkır ve çalılıkların olduğu sıcak ve kurak iklime sahip yerlerde yaşar. Yabani kedilere göre daha sıcak koşullara dayanabilirler. Fakat nadir olarak çöllerde ve tropik iklim koşullarında bulunurlar. 

 Pallas kedileri, evcil kedilerle hemen hemen aynı boyuttadır; vücudu 46-65 santimetre ve bir hayli uzun olan kuyrukları 21-31 santimetre arasındadır. Ağırlıkları 2.5 ila 4.5 kilogram arasında değişiklik gösterebilir. Tıknaz duruşu, kalın ve uzun postu onu şişman ve güçlü gösterir. Kürkü, toprak boyası olarak bilinen çok koyu bir sarı renktedir, vücut ve baş tarafında koyu ve dikey çizgiler ile değişiklik gösterir. Yaz ve kış mevsimlerinde kürk değiştiren Pallas kedisinin kış kürkü, yaz kürküne göre daha gri tonlara çalar ve desenleri belirginsizleşir. Kuyruklarında çok belirgin siyah halkalar ve başlarında yine siyah renkte koyu alanlar vardır. Yanakları, gözlerinin köşelerinden başlayan siyah kısa şeritlerle kesilen beyaz renktedir. Çene ve boğaz bölgeleri de beyazdır, alt kısımlara doğru gri ve tonlarıyla birleşir. Göz çevresindeki eş merkezli siyah ve beyaz kenarlar gözlerin yuvarlak şeklini vurgular. Diğer kedi türlerine oranla bacakları daha kısa, kulakları kafalarının daha aşağısında ve birbirinden daha ayrı, pençeleri ise alışılagelmişin dışında kısadır. Suratları onlara karakteristik özelliklerini veren basık yapıdadır ve diğer kedilerden daha kısadır. Kısa çenesinde, genelde kedigillerde (felids) görülen birkaç diş eksiktir, üst çenedeki ilk azıdiş takımı Pallas kedisinde yoktur 

 Pallas kedileri tek başlarına yaşayan canlılardır. Dişi ve erkek Pallas kedileri kendilerine özgü kokularıyla bölgelerini işaretler. Günlerini mağaralarda, taşların aralarında oluşan yarıklarda ve marmot (yer sincabı,halk dili dağ sıçanı) deliklerinde geçirip, akşama doğru avlanmak için dışarı çıkarlar. Hızlı koşucular olmadıklarından daha çok bitki örtüsünü ve kayalıkları doğal kamuflaj olarak kullanıp, pusuya yatarak ya da avlarına gizlice sokularak avlanırlar. Genelde sürekli aktif olan gerbil (çöl faresi), Pika (ıslıklı tavşangil), Arvicolinae faresi, bazen de genç marmot gibi memelilerle beslenirler. Kınalı keklik ve benzeri kuş türleride diyetlerinde yer alır 

Borneo altın kedisi, Asya altın kedisine benzemekte ama ondan daha küçüktür. Vücut uzunluğu 53–70 cm, kuyruk uzunluğu 32–39 cm'ye ulaşır ve ağırlıkları 3–5 kg'ya varabilir.

İki ayrı renkte olabilirler. Kızılkahverengi olanları daha sık görülürken, gri renkli olanlara daha seyrek rastlanılır. Karın kısımları daha açık renkli ve benekli olur.

Borneo altın kedileri sıkı tropik ormanlarda ve kayalık bölgelerde yaşar. Beslenmesi hakkında fazla bilgi bilinmemektedir. Gece aktif olduğu, küçük memelileri, kemirici, maymun ve kuş avladığı tahmin edilir. 

 The bay cat is much smaller than the Asian golden cat. Its fur is of a bright chestnut colour, rather paler beneath, the limbs and the tail being rather paler and redder. The tail is elongated, tapering at the end, with a white central streak occupying the rear half of the lower side, gradually becoming wider and of a purer white towards the tip, which has a small black spot at its upper end. The ears are rounded, covered with a short blackish-brown fur at the outer side, paler brown within and with a narrow brown margin. 

In the years between 1874 and 2004, only 12 specimens were measured. Their head-to-body length varied from 49.5–67 cm (19.5–26.4 in) with 30.0- to 40.3-cm-long tails.[10] They were estimated to have an adult weight of 3–4 kg (6.6–8.8 lb), but too few living specimens have been obtained to allow a more reliable estimate.

Bu türün değişkenliği çok büyüktür. Doğu Sibirya'daki bengal kedileri Endonezya Adaları'ndankilerden oldukça farklı görünürler. Güneyde ana renk leoparlarınki gibi sarımsıyken buna karşın kuzeyde boz kahverengidir. Vücut siyah lekelerle kaplı olup, kafasında siyah şeritler bulunur. Bu lekeler kuzey populasyonunda iri rozetler halindeyken güney bengal kedilerinde küçük benekler şeklindedir. Büyüklüğü, 45 cm vücut boyu ve 20 cm kuyruk uzunluğu (Java) ile 60 cm vücut boyu ve 40 cm kuyruk uzunluğu (Sibirya) arasında değişir. 

Pars kedisi daima suya yakın yaşar. Bunun dışında habitattan başka özel bir talebi yoktur. Tropik yağmur ormanları gibi iğne yapraklı ormanlar, bozkırlar ve dağlar da mekanlarıdır. Yerleşim yerlerinin yakınına gelmekten çekinmeyip, kimi zaman tarlalarda dolaşır.

Dağılımı, Güney Sibirya Amur Nehri bölgesinden, Kore ve Çin üzerinden Hindistan, Pakistan ve Endonezya'ya kadar uzanır. Bengal kedisi, Quelpart, Tsushima, Tayvan, Hainan, Sumatra, Java, Borneo, Bali, Lombok adalarında ve merkezi Filipinler'in birkaç adasında yaşar. Bu bölgede, kimi zaman kendi başına bağımsız tür olarak tanımlanan çok sayıda alt türe ayrılır.

Pars kedisi, geceleri faal tek başına dolaşan bir hayvan olup, gündüzleri ağaç kovuklarında ya da kaya yarıklarında uyur. Genelde yerde hareket etse de çok iyi de tırmanabilir. Pars kedisi sudan korkmayıp, engellerden geçmek veya balık avlamak için yüzer. Bu anlamda pars kedisi, kıyıya yakın küçük adacıklarda yerleşim kurabilir. Avları arasında fareler, tavşanlar, kuşlar, böcekler, sürüngenler ve balıklar ile yengeçler bulunur.

 Serval (Leptailurus serval), kedigiller (Felidae) familyasından orta boyutlu vahşi bir kedidir. 85 cm uzunluktadır, 40 cm civarında da kuyruk uzunluğu bulunur. Uzun bacakları ve kısa sayılabilecek kuyruğu ile narin bir hayvandır. Uzun, oval kulakları birbirlerine yakındırlar. Postunun deseni değişiklik gösterir. 

The serval (Leptailurus serval) is a wild cat native to Africa. It is rare in North Africa and the Sahel, but widespread in sub-Saharan countries except rainforest regions. On the IUCN Red List it is listed as Least Concern.[1] Across its range, it occurs in protected areas, and hunting it is either prohibited or regulated in range countries.

It was first described by von Schreber in 1776.[3] It is the sole member of the genus Leptailurus. Three subspecies are recognised. The serval is a slender, medium-sized cat that stands 54–62 cm (21–24 in) at the shoulder and weighs 9–18 kg (20–40 lb). It is characterised by a small head, large ears, a golden-yellow to buff coat spotted and striped with black, and a short, black-tipped tail. The serval has the longest legs of any cat relative to its body size.

The serval is a solitary carnivore and active both by day and at night. It preys on rodents, particularly vlei rats, small birds, frogs, insects, and reptiles, using its sense of hearing to locate prey. It leaps over 2 m (6 ft 7 in) above the ground to land on the prey on its forefeet, and finally kills it with a bite on the neck or the head. Both genders establish highly overlapping home ranges of 10 to 32 km2 (4 to 12 sq mi), and mark them with feces and saliva. Mating takes place at different times of the year in different parts of their range, but typically once or twice a year in an area. After a gestational period of two to three months, a litter of one to four is born. The kittens are weaned at the age of one month and begin hunting on their own at six months of age. They leave their mother at the age of around 12 months.

İber vaşakları görümüm olarak Avrasya vaşağına çok benzerler ama önemli ölçüde daha küçüktürler. 12 kg vücut ağırlıklarıyla bir Avrasya vaşağı ağırlığının üçte ikisinden biraz daha hafiftirler. Postları kuzeydeki akrabasından genelde daha belirgin ve güçlü şekilde lekelidir. Bunların dışında iber vaşağı, tüm tipik vaşak özelliklerine sahiptir. Kısa kuyruk, fırça tüylü kulaklar, kısa güçlü vücut ve uzun bacaklar. 

Başlangıçtaki dağılım tüm İspanya ve Portekiz üzerinde uzanıyordu. Bugün yaklaşık 100 birey, birbirinden az ayrılmış popülasyon olarak İber Yarımadası üzerinde dağınık olarak yaşar. Yalnız iber vaşakları, Portekiz Algarve'de, kalanlar İspanya'da yaşar. Her iki büyük popülasyon, Milli park Coto de Doñana ve Sierra de Andújar, Jaén'de yaşar.

Tercih edilen habitat ağaçları olan açık arazidir. İber vaşakları, Avrasya vaşaklarından çok daha az orman hayvanı olarak göze çarpar. İber vaşaklarının bugün genelde dağlarda yaşaması, habitat olarak yüksek konumları tercih etmelerine değil, güçlü kovuşturma ve zulüme dayanmaktadır.

 The Iberian lynx has a short bright yellowish to tawny coloured spotted fur. The spots vary in shape and size from small round to elongate. They are arranged in lines and decrease in size from the back towards the sides.[13] Its head is small with tufted ears and a ruff. Its body is short with long legs and a short tail. Head and body length of males is 74.7–82 cm (29.4–32.3 in) with a 12.5–16 cm (4.9–6.3 in) long tail and a weight of 7–15.9 kg (15–35 lb). Females are smaller with a head-to-body-length of approximately 68.2–77.5 cm (26.9–30.5 in) and a weight of 9.2–10 kg (20–22 lb) 

Kediye benzemekle birlikte normal kedi ağırlığından 5-6 kat daha ağırdırlar. Vaşakların ağırlıkları 18–25 kg arasındadır[1]. Kulakları normal kediye kıyasla daha uzun ve uçları tüylüdür. Kış bastırdığında ise sadece kulaklarının üzerindeki tüyler değil tüm vücudu kalın bir tüy tabakası ile kaplanır. Patilerinin genişliği karda yürümelerini kolaylaştırır.Afrikalı vaşaklar, vücuduna oranla Afrika'nın en hızlı ve en tehlikeli hayvanıdır.Örneğin bir antilobun boynuna atılıp onu yere çekme yeteneğine sahiptir. Gövdelerine göre küçük kalan başları ve kısa kuyrukları ile ilk bakışta ürkütücü gözükseler de görünüşleri kesinlikle etkileyicidir. Renkleri kum renginden koyu kahveye kadar değişir. Evcilleştirilebilirler. 

Lynx have a short tail, characteristic tufts of black hair on the tips of their ears, large, padded paws for walking on snow and long whiskers on the face. Under their neck they have a ruff which has black bars resembling a bow tie, although this is often not visible.

Body colour varies from medium brown to goldish to beige-white, and is occasionally marked with dark brown spots, especially on the limbs. All species of lynx have white fur on their chests, bellies and on the insides of their legs, fur which is an extension of the chest and belly fur. The lynx's colouring, fur length and paw size vary according to the climate in their range. In the Southwestern United States, they are short-haired, dark in colour and their paws are smaller and less padded. As climates get colder and more northerly, lynx have progressively thicker fur, lighter colour, and their paws are larger and more padded to adapt to the snow. Their paws may be larger than a human hand or foot.

The smallest species are the bobcat and the Canada lynx, while the largest is the Eurasian lynx, with considerable variations within species.

Puma (Puma concolor), Dağ aslanı veya kugar, Kuzey ve Güney Amerika'da yaşayan; kedigiller (Felidae) familyasından yırtıcı bir hayvan türüdür. Bu büyük ve yalnız dolaşan kedi kuzeyde Kanada'nın Yukon bölgesinden güneyde And Dağları'nın güneyine kadar oldukça geniş bir alanda yaşar.[1] Bulunduğu çevreye uyum sağlayabilen puma, Amerika kıtasındaki belli başlı her habitatta yer alır. Aşırı avlanma ve doğal yaşam alanlarındaki insan yerleşmeleri sonucu tarihi olarak bulundukları bölgelerde sayıları azalmıştır. Bazı alanlarda son zamanlarda yapılan koruma çalışmaları ile popülasyonlarının arttığına rastlanmıştır. 

Çok geniş bir alana yayılan puma değişik habitatlarda çok çeşitli renklerde ve cüssededir. Amerika kıtasında jaguardan sonra ikinci en büyük kedi olan puma, kaplan, aslan ve jaguardan sonra Dünya'nın en büyük dördüncü kedisidir. Kuzey Amerika'daki pumalar tropik leoparlardan daha da büyük olsa bile puma kükreyemediği için Panthera cinsi içinde değil de Puma cinsi içinde sınıflandırılır.

Hem pusu hem de takip avını yapabilen pumanın avları da epey çeşitlidir. Ana besini geyiktir fakat aynı zamanda fare, tavşan, evcil kedi ve köpek, alpaka, sürü hayvanlarını da avlar. Sürekli olarak saklanan bir kedi olan puma insanlardan uzak durur fakat çok nadir de olsa insanlara saldırdığı görülmüştür.

 Aslında aslan, kaplan gibi büyük kediler ile yakın akraba olmayıp daha çok küçük kediler sınıfına girse de, en büyük kedilerden biridir. Omuz yüksekliği 70 santimetre civarındadır. Boyu erkeklerde 180, dişilerde 150 santimetreyi bulur ve bunlara ek olarak 66 ila 78 santimetre arası uzunluğunda bir kuyruk gelir. Erkekleri 100 kilogram ağırlığa ulaşırlar, dişileri ise istisnalar dışında 50 kilogramdan fazla çekmez. Ekvator çevresinde yaşayan pumalar, türlerinin en küçükleri olup, kutuplara doğru gidildikçe büyüklük artar.[

Çita (Acinonyx jubatus) (Sanskritçede benekli anlamına gelen Çitraka sözcüğünden gelir), kedigiller familyasının bir üyesi olup, hızlı koşması ile bilinir. Günümüzde türün çoğunluğu Güney ve Doğu Afrika'da yaşar. Çok küçük bir topluluk da İran'ın Horasan bölgesinde yaşamaktadır. 15, 16 ve 17. yüzyıllara ait Padişahların av sahnelerini gösteren minyatürlerde av yapan çitalar görülmektedir. Anadolu ve Ortadoğu’da zoolojik araştırmalar yapan İngiliz araştırmacı Charles Danford' un 1879 yılına ait notlarında Birecik' in güneyinde bir şeyh tarafından kendisine canlı bir çita hediye edildiği belirtilmektedir. Türkiye' de 19. yüzyıla kadar yaşamıştır.

Vücudunda benekler ve gözlerinin altından ağzına ve çenesine inen siyah çizgiler vardır. Bu çizgiler güneş ışınlarını çeker ve böylece diğer yırtıcıların aksine günün en sıcak saatlerinde bile daha rahat bir görüş ile avlanabilirler. En bilinen özelliği hızlı koşmasıdır. Dünyanın en hızlı koşan memelisidir.

Aslanlar gibi sürü halinde veya saklanarak avlanmak yerine, yüksek hızının avantajını kullanarak avlanan bir hayvandır. Sıfırdan 108 km/saat hıza sadece 3,1 saniyede erişebilmektedir. 460 metreden fazla koştuğu durumlarda vücut ısısı 46 derecenin üstüne çıkar ve bu da çitanın beynine zarar verebilir. Bu yüzden avlanma sırasındaki koşusu genellikle bir dakikadan daha kısa sürer. Uzmanlar dünyada 10.000'den az vahşi çita olduğunu düşünmektedir. 

Benekli kedi hemen hemen evcil kediyle aynı büyüklüktedir; uzunluğu 45–60 cm, kuyruk uzunluğu da buna yakındır. Yetişkin bir benekli kedinin bile yüz ifadesinin yavru evcil kediye benzemesi dikkat çekicidir. Uzun ve yumuşak tüylü kürkü soluk kahverengi ile kahverengimsi boz arası bir renktedir; gövdesinde, kenarları koyu renkli iri lekeler, bacakları ile kuyruğunda daha küçük, koyu renkli benekler bulunur. Bir gece hayvanı olan benekli kedi cangıllarda yaşar ve çoğunlukla kuşları, yılanları ve diğer sürüngenleri avlayarak beslenir.

Çöl koşullarına uyum sağlayan kedi, su ihtiyacını avlandığı hayvanlardan karşılayabilmekte ve su içmeden yaşayabilmektedir. Vücuduna göre en uzun kulaklara sahip kedi türlerinden biridir.

Benekli kedi (``Felis margarita``), kedigiller (Felidae) familyasından Güneydoğu Asya`da yaşayan az rastlanan yaban kedisi türü. Benekli kedi hemen hemen evcil kediyle aynı büyüklüktedir; uzunluğu 45-60 cm, kuyruk uzunluğu da buna yakındır. Uzun ve yumuşak tüylü kürkü soluk kahverengi ile kahverengimsi boz arası bie renktedir; gövdesinde, kenarları koyu renkli iri lekeler, bacakları ile kuyruğunda daha küçük, koyu renkli benekler bulunur.

Benekli kedi (``Felis margarita``), kedigiller (Felidae) familyasından Güneydoğu Asya`da yaşayan az rastlanan yaban kedisi türü.

Benekli kedi hemen hemen evcil kediyle aynı büyüklüktedir; uzunluğu 45-60 cm, kuyruk uzunluğu da buna yakındır. Uzun ve yumuşak tüylü kürkü soluk kahverengi ile kahverengimsi boz arası bie renktedir; gövdesinde, kenarları koyu renkli iri lekeler, bacakları ile kuyruğunda daha küçük, koyu renkli benekler bulunur. Bir gece hayvanı olan benekli kedi cangıllarda yaşar ve çoğunlukla hayvanlarla, kuşları avlayarak beslenir. 

Sazlık kedisinin belirgin bir iz ve işareti olmayan bej rengi kürkü vardır. Sadece kuyruğunda siyah halkalar bulunur. Kulaklarının ucunda vaşağı çağrıştıran siyah kıllı perçemler bulunur. Bu onun bataklık vaşağı olarak da tanımlanmasına yol açar. Vücut boyu 70 cm olup buna ilaveten 30 cm kuyruk gelir. 

Sazlık kedisinin habitatı, bataklıklar, nemli çayırlar, sazlık ormanlar ve kıyı çalılık ve fundalıklardır. İstisnai olarak görece daha kuru çevrelerde de sazlık kedisi görülür. Ancak buralarda da su kaynağı yakınını arar. Sazlık kedisi Hindiçin Yarımadası ve Sri Lanka'dan, Hindistan ve Mezopotamya üzerinden İdil Deltası ve Sincan Uygur Bölgesi'ne kadar bir alana dağılmıştır. Afrika Kıtası'ndaki tek popülasyonu, Mısır'da, aşağı Nil Vadisi'nde görülür. Ayrıca Türkiye'de de bulunan bir kedi türüdür.

Türkiye'de Eğirdir Gölü, Nallıhan, Manavgat Çayı, Akyatan Gölü, Porsuk Çayı'nda kayıt altına alınmıştır

Sazlık kedisi genelde sazlıkları mekân tutan, tek başına hareket eden bir kedidir. Özellikle gündüz faal olarak görünür. Suya bağımlı olmasına rağmen ağırlıklı olarak tavşan, fare, kuş gibi kara hayvanlarını avlar.

86 günlük bir gebeliğin ardından sazlık kedisi 3-4 yavru dünyaya getirir. Azami ömrü 14 yıldır.